Αθήνα 28 Αυγούστου 2007
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Προσπαθώντας μέσα από την ανεπάρκεια των λέξεων να εκφράσουμε την άφατη οδύνη μας για την χωρίς προηγούμενο καταστροφή που έπληξε αυτό το καλοκαίρι και ειδικά τα τελευταία εικοσιτετράωρα τη χώρα μας, το Διοικητικό Συμβούλιο και όλα τα μέλη της Ε.Τ.Ε.Ρ στρέφουμε τη σκέψη μας στους ανθρώπους που χάθηκαν με τόσο φρικτό και τόσο άδικο τρόπο, στις οικογένειες των θυμάτων που από τη μια στιγμή στην άλλη βυθίστηκαν στο πένθος, στον αμετάκλητο αφανισμό του φυσικού πλούτου, της χλωρίδας και της πανίδας του τόπου, στον μη αναστρέψιμο οικολογικό όλεθρο, στην απώλεια των περιουσιών χιλιάδων συμπατριωτών μας, στον ξεριζωμό και στην απόγνωση των πληγέντων.
Τέτοιας έκτασης και έντασης συμφορές προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα. Συναισθήματα θαυμασμού, αλλά και αποτροπιασμού. Θαυμασμού για όλους εκείνους που βρέθηκαν στα μέτωπα της φωτιάς υπερβαίνοντας τον εαυτό τους και διακινδυνεύοντας ακόμα και τη ζωή τους για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους και να περισώσουν ό,τι μπορούσαν, για τους απλούς πολίτες, τους πυροσβέστες, τους εθελοντές, τους διασώστες, για φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης που φάνηκαν αντάξιοι της θέσης τους και της ψήφου των δημοτών τους, για ιερείς που τίμησαν το σχήμα τους, για εργαζόμενους στα ΜΜΕ που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, για όλους όσους με ανιδιοτέλεια πρόσφεραν και θα εξακολουθήσουν να προσφέρουν τις δυνάμεις τους, τις υπηρεσίες τους, την ηθική και υλική συμπαράστασή τους. Αποτροπιασμό για όσους πάνω στις άταφες σορούς των αδικοχαμένων νεκρών και στα απανθρακωμένα κουφάρια των εκατομμυρίων ανυπεράσπιστων δέντρων, των χιλιάδων ανυπεράσπιστων ζώων ανασκουμπώθηκαν ήδη προκειμένου να «διαχειριστούν», να «εξαργυρώσουν», να καρπωθούν τώρα και στο μέλλον τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται μετά την τραγωδία για την εξυπηρέτηση των οικονομικών και πολιτικών τους συμφερόντων.
Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες αυτής της λαίλαπας στην υγεία όλων μας, στην οικονομία της χώρας, στο βιοτικό επίπεδο και το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών, στην ίδια την υπόσταση της πατρίδας που θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας ίσως δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιηθεί σε βάθος. Η μόνη μας ελπίδα είναι η ενεργός συσπείρωση και η ανάληψη συγκεκριμένων δράσεων από όλους εκείνους (και είναι πλέον πολλοί) που αντιτάσσουν στην αναισθησία, την απάθεια, τη διαφθορά και τον κανιβαλισμό την αγάπη τους για τον τόπο και το σεβασμό μπροστά στην προτεραιότητα και την ιερότητα της ανθρώπινης (και όχι μόνο) ζωής…
