Αθήνα, Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Η κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ δεν ανατρέπει την γραφειοκρατία. Αντίθετα την τροφοδοτεί.

Η αντιπαράθεση ιδεών και πρακτικών μέσα στο εργατικό κίνημα, δεν  μπορεί να γίνεται με τη δημιουργία συνθηκών που αποκλείουν ή  εμποδίζουν τη λειτουργία τμημάτων του, αλλά αντίθετα με τη δημόσια  ανάπτυξη ιδεών, προγραμμάτων και δράσεων. Όταν η επίθεση κυβέρνησης και εργοδοτών εναντίον μας οξύνεται με τραγικά αποτελέσματα καταστολικής συμπεριφοράς από το κράτος όπως στις μέρες μας,  με το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του μαθητή, η ανάπτυξη δράσεων  ενάντια στους ενόχους είναι απολύτως αναγκαία όταν γίνεται απευθείας και όχι με  «διαθλασμένο» τρόπο σε όσους θεωρεί κανείς ότι δεν είναι  αποτελεσματικοί απέναντί τους. Τα  κενά, οι ελλείψεις, οι αδυναμίες στη δράση ατόμων ή οργανωμένων  ομάδων μέσα στο εργατικό κίνημα, δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεπεραστούν, ούτε με συμβολικές ενέργειες, ούτε με υπερεπαναστατικές φρασεολογίες,  αλλά αντίθετα μόνη διέξοδος είναι η συνεχής δουλειά στους χώρους  εργασίας (ιδίως σε περιόδους όπως η σημερινή), αντί να κλείνεται  κανείς σε «κάστρα» και να οδηγείται στην αυτοαναφορά και στην  υποκατάσταση του συνόλου του εργατικού κινήματος, βοηθώντας στην απελευθέρωση των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων. Τέλος η καλύτερη «τιμωρία» σε όσους χαρακτηρίζει κανείς συνδικαλιστική  γραφειοκρατία, είναι όχι η κτιριακή «εκδίκηση», αλλά η απόσπαση  σημαντικού αριθμού εργαζομένων, από τις ιδέες που εκφράζουν τέτοια  τμήματα.