Αθήνα, Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
«Εθελούσιες» στο Flash: Η συνέχεια της απαξίωσης του ραδιοσταθμού
Για μια ακόμα φορά, 4η κατά σειρά τα πέντε τελευταία χρόνια, η διοίκηση του ραδιοσταθμού Flash 96 δρομολογεί μαζικές απολύσεις εργαζομένων, παρά το γεγονός ότι από το 2005 μέχρι σήμερα το προσωπικό του σταθμού έχει μειωθεί στο μισό, πράγμα που ασφαλώς έχει πλήξει σημαντικά το κύρος ενός από τους μέχρι πρότινος πιο αξιόπιστους και σοβαρούς ενημερωτικούς σταθμούς της χώρας, κάτι που αναπόφευκτα αποτυπώνεται και στις μετρήσεις ακροαματικότητας. Και η διοίκηση συνεχίζει ακάθεκτη να απαξιώνει τον Flash, σαρώνοντας μαζί με την εικόνα του σταθμού και το μέλλον των εργαζομένων του. Τώρα τους θέτει και πάλι προ τετελεσμένων γεγονότων, παρουσιάζοντάς τους ένα νέο πρόγραμμα «εθελουσίας εξόδου» με την απαραίτητη επισήμανση ότι αν, μέχρι τις 13 Ιουνίου, δεν σπεύσουν να συμμετάσχουν σε αυτό σαράντα έως πενήντα!!! εργαζόμενοι, θα πέσει ο πέλεκυς των απολύσεων. Άραγε η διοίκηση παραλογίζεται; Ή μήπως πίσω από αυτή τη συστηματική τακτική απαξίωσης του σταθμού υποκρύπτονται άλλες σκοπιμότητες και ποιες; Στο βωμό ποιων σκοπιμοτήτων θυσιάζονται οι, σταθερά αναλώσιμοι, εργαζόμενοι;
- Μήπως όλα αυτά γίνονται στα πλαίσια μιας κρυφής συμφωνίας και με ποιους;
- Μήπως οι διοικούντες έχουν αναλάβει να «καθαρίσουν το τοπίο», προκειμένου να καταστήσουν το σταθμό ένα δελεαστικό πακέτο πώλησης για άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα που περιμένουν να λάβουν μόνο τον σκελετό και το όνομα του Flash 96, αποψιλωμένα από το έμψυχο υλικό του και αποχρωματισμένα από την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του;
- Μήπως η ιδιοκτησία αποβλέπει σε έναν σταθμό που θα φυτοζωεί και θα παραμείνει εν υπνώσει για μελλοντική χρήση;
Εκτός όμως από τις παραπάνω υπόγειες διαδρομές, όποιες κι αν είναι, υπάρχουν και οι επίγειες που έχουν ήδη διανυθεί και είναι ορατές σε όλους. Στο διάστημα από την προηγούμενη «εθελουσία» μέχρι την τωρινή, οι χειρισμοί της διοίκησης του Flash έχουν αποδώσει συγκεκριμένους «καρπούς»:
- Έχει αλλάξει σημαντικά η σύσταση του προσωπικού, μιας και το 50% των δημοσιογράφων του Flash δεν εκπροσωπούνται πλέον συνδικαλιστικά.
- Έχουν αντικατασταθεί πολλοί παλιοί εργαζόμενοι από νέους των 700€, πράγμα που σημαίνει ότι παρακάμπτονται σιωπηρά και δια της τεθλασμένης οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Και βέβαια
- Έχουν πια την τιμητική τους και στον Flash οι νέες «ευέλικτες» μορφές εργασίας, χάρη στην επινόηση από την Πολιτεία του stage α- λα-ελληνικά, στα πλαίσια του οποίου τις θέσεις των απολυμένων καλύπτουν συχνά φοιτητές από τα τελευταία έτη του Παντείου που «κάνουν την πρακτική τους», για να καταλήξουν στην ανεργία πριν ακόμα μπουν στο μισθολόγιο ή, στην καλύτερη περίπτωση, να κερδίσουν μια θέση εργασίας με συνθήκες γαλέρας και να πρέπει να είναι κι ευχαριστημένοι γι’ αυτό.
Αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα στον Flash και όχι μόνο. Πολυμέτωπη, ανηλεής και συστηματική επίθεση κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, εξοντωτικές πιέσεις, εκβιαστικά διλήμματα, πλήρης απαξίωση των ανθρώπων μπροστά στη βαρύνουσα σημασία των κάθε είδους μηχανισμών, συμμαχιών και συμφερόντων. Το χειρότερο όμως είναι ότι οι μηχανισμοί, τα συμφέροντα και οι, ενίοτε ανίερες, συμμαχίες, δεν περιορίζονται πάντα στο χώρο της εργοδοσίας. Έχουν ερείσματα και θύλακες και στο συνδικαλιστικό χώρο, ή καλύτερα στην, ευτυχώς, ταχύτατα συρρικνούμενη, επικράτεια κάποιων βαρόνων (ή μήπως ξεπεσμένων λόρδων;) του συνδικαλισμού. Είναι αυτοί που συνηθίζουν να συνομιλούν κάτω από το τραπέζι και να χτυπούν κάτω από τη ζώνη. Είναι αυτοί που, κατά την πάγια τακτική τους, κραυγάζουν για να καλύψουν την εκκωφαντική απουσία τους από κάθε συντονισμένη, επίμονη και ΔΙΑΡΚΗ προσπάθεια αντίστασης και αναχαίτισης της εργοδοτικής ασυδοσίας. Είναι αυτοί που λασπολογούν εναντίον συναδέλφων τους, που συκοφαντούν εκλεγμένες διοικήσεις σωματείων, που επιχειρούν με μεγαλοστομίες να εκμεταλλευτούν την δίκαιη οργή των εργαζομένων, ώστε να την εκτονώσουν με τζούφια πυροτεχνήματα και ενέργειες εντυπωσιασμού ξεκομμένες από ένα ευρύτερο σχέδιο δράσης, που προφανώς δεν θα έχουν καμιά συνέχεια και κανένα αποτέλεσμα. Για να μην πολυλογούμε, είναι αυτοί που συστηματικά και με πρόθεση πασχίζουν να δυναμιτίσουν τη Διασωματειακή συνεργασία στο χώρο των ΜΜΕ, συνεργασία που αποτελεί και τη μοναδική ελπίδα να τελεσφορήσουν οι αγώνες των εργαζόμενων απέναντι στον οδοστρωτήρα με τον οποίο καλούνται να αναμετρηθούν. Όταν όμως οι υπονομευτές ανασκουμπώνονται, σημαίνει ότι έχουν σοβαρούς λόγους να ανησυχούν. Οσμίζονται τον κίνδυνο για τα μικρομάγαζά τους, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ενότητα των εργαζόμενων του κλάδου θα τους διαλύσει την «πελατεία». Κι αυτή η ενότητα πάει καιρός που δεν είναι πια ευχή, σχέδιο ή άσκηση επί χάρτου, αλλά πραγματικότητα που ήδη έχει αποκτήσει ρίζες, έχει να επιδείξει συγκεκριμένες δράσεις και έχει διαμορφώσει μια συνολική αντίληψη για τα συνεχώς διογκούμενα προβλήματα στο χώρο των ΜΜΕ και της εργασίας γενικότερα. Γι΄ αυτό και οι εργαζόμενοι του κλάδου δεν τη στηρίζουν απλώς, μετέχουν συνειδητά σε αυτήν.
Στους λαλίστατους υπονομευτές απαντάμε: η ΕΤΕΡ, όταν το καλεί η ανάγκη, δεν διστάζει όχι μόνο να συμμετέχει, αλλά και να πρωτοστατεί σε απεργίες. Το έχει έμπρακτα αποδείξει. Είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε σε κινητοποιήσεις τη στιγμή που θα κρίνουμε πιο πρόσφορη, χωρίς να αργοπορούμε, αλλά και χωρίς να βιαζόμαστε. Δεν διακατεχόμαστε από το άγχος να επιτελέσουμε το «κινηματικό μας καθήκον», δεν διαπνεόμαστε από δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, γιατί αποκλειστικό γνώμονα των ενεργειών μας έχουμε θέσει το συμφέρον των εργαζομένων. Για την αποτελεσματικότερη προώθηση αυτού του συμφέροντος, θέλουμε να εντάξουμε τις κινητοποιήσεις μας σε μια ευρύτερη διασωματειακή δράση και συνεργασία για την υπόθεση του Flash. Έτσι, με δύο επιστολές μας προς τον Πρόεδρο της Συντονιστικής Επιτροπής των Συνεργαζομένων Ενώσεων στον χώρο των ΜΜΕ και Πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, στις 21 Μαΐου 2008 και στις 29 Μαΐου 2008, έχουμε ζητήσει τη σύγκληση της Συντονιστικής και για το θέμα του Flash. Θα περιμένουμε όσο πιστεύουμε ότι πρέπει.
