Αθήνα, Δευτέρα 30 Ιουνίου 2009

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με αγανάκτηση παρακολουθούμε την κατάσταση που διαμορφώνεται τους τελευταίους μήνες στο χώρο των ΜΜΕ. Η κυβέρνηση μετά την βοήθεια που έδωσε, με τον περίφημο νόμο Ρουσόπουλου, στους εργοδότες, δημοτικούς άρχοντες και ιδιώτες, συμβάλλει τώρα, με την απραξία και την αδιαφορία της, στην αποδόμηση του τοπίου των ΜΜΕ σε όλα τα επίπεδα και κυρίως στο εργασιακό.

Την αρχή έκανε ο Δήμαρχος Άνω Λιοσίων. Προχώρησε στη διάλυση του «Ξένιου» και στην ουσία πετάει στο δρόμο, αφού η μετάβασή τους  σε δημοτικής υφής εργασίες κατεδαφίζει τα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα, 50 εργαζόμενους. Κρατά ομήρους τους εργαζόμενους με σκοπό πραγματικά άγνωστο. Μιλά για διαδημοτικές επιχειρήσεις με το δήμο Ασπροπύργου. Προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε καταλογισμούς, εργασιακή και ασφαλιστική νομιμότητα. Γύρω από αυτό το γαϊτανάκι περίεργοι τύποι, εργαζόμενοι ειδικής σχέσης, δημοτικοί αξιωματούχοι, κρατικοί λειτουργοί και παρατρεχάμενοι πολιτειακών παραγόντων παίζουν ο καθένας το παιχνίδι του. Όλα αυτά στις πλάτες των εργαζομένων. Η ανασφάλεια έχει φτάσει στο κατακόρυφο και η ρήση «ευτυχώς, εσείς έχετε τη δουλειά σας» στριφογυρίζει καθημερινά στο μυαλό τους για τους συναδέλφους τους που εργάζονται, προς το παρόν, κανονικά.

Αυτές τις μέρες το χορό σέρνει η οικογένεια Αγγελόπουλου που ανακάλυψε ξαφνικά ότι το παιχνίδι με τα ΜΜΕ δεν της πάει. Έτσι αποφασίστηκε οι εφημερίδες Ελεύθερος Τύπος και Τύπος της Κυριακής, καθώς και ο ραδιοσταθμός CITY, να κλείσουν, να σβηστούν από το χάρτη, να πεταχτούν στα άχρηστα σαν  τελειωμένο ρίμελ. 450 εργαζόμενοι ήρθαν αναπάντεχα αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας, σε μια περίοδο που και μόνο το άκουσμα της φράσης πρόσληψη στα ΜΜΕ φέρνει γέλια. Πολιτικές και οι επιχε8ιρηματικές στοχεύσεις των μεγιστάνων που πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Τη δύσκολη αυτή ώρα οι εργαζόμενοι γίνονται, μέσα στην απελπισία τους, εύκολα θύματα κάθε διευθυντή της Κυρίας που μιλά για εκμετάλλευση του ραδιοσταθμού από τους ίδιους τους εργαζόμενους, για πολυμετοχικότητα και για εργαζόμενους-ιδιοκτήτες του CITY. Κανείς όμως δεν τους λέει τι κοστίζει σε έξοδα ανά μήνα το εγχείρημα, όταν μάλιστα θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια αγορά σίγουρα στα πιο δύσκολά της και αναμφίβολα επιεικώς εχθρική σε πειράματα αυτοδιαχείρισης και τα συναφή.

Ενώ συμβαίνουν αυτά οι εθελούσιες και οι απολύσεις δίνουν και παίρνουν. Συνδικαλιστές και Ενώσεις με δύναμη, οικονομική και αριθμητική, χρησιμοποιούν τους υπόλοιπους και την κατάσταση για να καλύψουν την αφασία του χώρου, ενώ παράλληλα γίνονται κινήσεις οργανωμένου πανικού-άλλοθι από κινηματικό καθήκον. Η οργάνωση, η σύμπνοια και εκπόνηση συγκροτημένου σχεδίου από την πλευρά του Συντονιστικού των Ενώσεων σκοντάφτει επάνω στην πρακτική και την ιδεολογία των συνηθισμένων γνωστών. Άλλοι από αυτούς ξεκαθαρίζουν ανενδοίαστα ότι δεν τους ενδιαφέρει η συντονισμένη και ενωτική αντιμετώπιση της κατάστασης και δηλώνουν δυνατοί και σίγουροι ότι μόνοι τους θα τα βγάλουν πέρα. Άλλοι πάλι δολιχοδρομούν ανάμεσα στο θέλω τους που ταυτίζεται με των προηγούμενων και στο πρέπει, με αποτέλεσμα να τρέχουν επί τόπου, συμμετέχοντας σε αποφάσεις του Συντονιστικού για κοινή δράση, την οποία όμως τορπιλίζουν την επομένη, επισκεπτόμενοι κατά μόνας πολιτειακούς παράγοντες δήθεν για να τους θέσουν ερωτήματα, δίνοντάς τους όμως μαζί στο πιάτο και τις απαντήσεις. Έτσι ακυρώνουν στην ουσία κάθε επαφή με την Κυβέρνηση και αποφεύγουν συστηματικά να την καταγγείλουν ως συνυπεύθυνη στα τεκταινόμενα.

Την ώρα αυτή που συνάδελφοί μας σε όλα τα ΜΜΕ δοκιμάζονται και αντιμετωπίζονται με εξοργιστική αναλγησία, δεν εξαντλούμεθα στις παραδοσιακές φόρμες αντίδρασης.

Κάτω από αυτό το πρίσμα θεωρούμε πως το άνοιγμα του αέρα στον ΞΕΝΙΟ και στον CITY αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για τους εργαζόμενους του ραδιοσταθμού. Με την πολιτική ευθύνη και τη στήριξη των ΕΣΗΕΑ, ΕΤΕΡ, ΕΠΗΕΑ και ΕΣΠΗΤ, οι εργαζόμενοι και η Συνέλευσή τους πρέπει να ξαναβάλουν αμέσως μπροστά τους δύο ραδιοσταθμούς με το γνωστό τους ειδησεογραφικό προφίλ. Να ανοίξουν τα μικρόφωνα στους πολίτες. Να τοποθετηθούν νηφάλια για τα τεκταινόμενα οι παραγωγοί και οι πολιτειακοί παράγοντες. Με διαύγεια και χωρίς κραυγές, ούτε όμως και στρογγυλοποιήσεις, να επικοινωνήσουμε τα συμβάντα αλλά και τις απόψεις μας στον Ελληνικό λαό. Μέσα από τις εκπομπές να δοθεί ο λόγος σε όλους, ώστε να γίνουν χρήσιμες κριτικές προσεγγίσεις και να ζυμωθούν διεργασίες παραγωγής ιδεών και λύσεων. Η δημιουργία ενός τζουκ-μποξ, όπως  παρουσιάζεται σήμερα ο CITY, βολεύει οποιονδήποτε άλλον πλην των εργαζομένων.

Αφού γίνει αυτό, όλοι μαζί θα πρέπει να απαιτήσουμε δυναμικά από την Πολιτεία:

• Να διεκδικήσει αποφασιστικά τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας-προσωπικού στις συγκεκριμένες θέσεις συχνοτήτων.
• Να εγγυηθεί ότι, με οποιοδήποτε τερτίπι και αν εξαναγκαστούν οι εργαζόμενοι να λύσουν τη σχέση εργασίας τους με την συγκεκριμένη εταιρεία, θα αποτελούν αναπόσπαστο βάρος για οιονδήποτε στο μέλλον λειτουργήσει ραδιοσταθμό σε αυτές τις συχνότητες (99,5ΜΗΖ) και (94,3MHZ).
• Να κατοχυρώσει τον ειδησεογραφικό χαρακτήρα των συγκεκριμένων συχνοτήτων (99,5ΜΗΖ) και (94,3MHZ).
• Να διασφαλίσει τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων σε ΞΕΝΙΟ και CITY. Είναι το ελάχιστο που πρέπει η Κυβέρνηση να κάνει, δεδομένου ότι είναι η κύρια υπεύθυνη για οικτρή κατάσταση που δημιουργήθηκε, εφόσον με την ψήφιση του Νόμου Ρουσόπουλου και με ένα νομοθετικό πλαίσιο «Μπανανίας», επιτρέπει στον καθένα να ανοιγοκλείνει χωρίς κόστος τα πάσης φύσεως ΜΜΕ, διαχειριζόμενος τις δημόσιες συχνότητες.
• Να λάβει ιδιαίτερη μέριμνα για τους συναδέλφους όλων των ειδικοτήτων που βρίσκονται κοντά στη σύνταξη (5 έτη). Εξυπακούεται πως η πληρωμή της ασφάλισής τους μέχρι την σύνταξη από τους εργοδότες συνιστά το πλέον στοιχειώδες βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.

Η καταχρηστικότητα της λύσης των εταιρειών που διαθέτουν ΞΕΝΙΟ και CITY καθώς και τις εφημερίδες Ελεύθερος Τύπος και Τύπος της Κυριακής είναι για μας δεδομένη. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι εργοδοσίες τους, χωρίς την κρατική βοήθεια, θα είχαν πραγματικά τεράστιο πρόβλημα.

Επειδή για μας τα συνδικαλιστικά εγχειρήματα τύπου Summerhill είναι ξεπερασμένα και αποτελούν τον καλύτερο τρόπο απεμπόλησης της εργατικής ιδιότητας για κάθε εργαζόμενο, μέσω της αυτοδιαχείρισης – μαζικής εργοδοσίας, απορρίπτουμε αυτά τα μοντέλα. Αρνούμαστε να βάλουμε τέλος στην ισχύ των εργατικών μας δικαιωμάτων  από το παράθυρο με την εγγραφή μας σε «επιχειρηματικούς» καταλόγους  αντί σε αυτούς των ανέργων που δημιουργούν κοινωνικό πρόβλημα σε κυβέρνηση και εργοδοσία.

Καλούμε τη Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζομένων Ενώσεων στο χώρο των ΜΜΕ να συντονίσει και να οργανώσει την αντίδραση των Ενώσεων, απέναντι σε Κυβέρνηση και εργοδοσία με βάση τα ανωτέρω. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να απαιτήσουν, συσπειρωμένοι γύρω από τις Ενώσεις τους, και να επιβάλουν ΛΥΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΟΧΙ ΠΡΟΝΟΜΙΟ

ΕΝΑ ΜΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΙΣΤΑΝΕΣ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ

ΓΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ