Αθήνα, Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

Ανακοίνωση – Δελτίο Τύπου

Το μάθημα συνδικαλισμού από έναν … αριστερό διευθυντή

Ακούγοντας σήμερα το πρωί, καθόλου τυχαία είναι αλήθεια, στον Ρ/Σ «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ» την εκπομπή του Διευθυντή του σταθμού Κώστα Αρβανίτη, διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά (απλά τώρα εκφράστηκε και δημοσίως) την εμπάθειά του εναντίον της ΕΤΕΡ. Το γιατί παραμένει κάπως αινιγματικό και μυστηριώδες.

Να είναι άραγε επειδή η ΕΤΕΡ έχει την «αναίδεια» να θέλει τους εργαζόμενους τεχνικούς να πληρώνονται για την εργασία που προσφέρουν; Ή επειδή μετά τη συμπλήρωση δύο μηνών κατά τους οποίους δεν καταβλήθηκαν τα δεδουλευμένα των εργαζόμενων αυτοί τόλμησαν να εξαγγείλουν απεργία (την Τετάρτη 1-10 για 2 οφειλόμενους μισθούς);

«Φαντάζομαι και το σωματείο τους έκρινε ότι …πάνω στην επερώτηση στη Βουλή και τα λοιπά, θα έπρεπε να υπάρξει ένα θέμα», δηλώνει στην εκπομπή του ο κύριος Αρβανίτης. Και συνεχίζει: «Εκβιασμό δεν το λες. Αλλά το λες, ρε παιδί μου! Πώς να το πω;…». Εδώ το αίνιγμα προσλαμβάνει και υπαρξιακές διαστάσεις. Είναι η απεργία εκβιασμός; Είναι κάθε απεργία εκβιασμός; Είναι μερικές απεργίες εκβιασμός και ποιες είναι αυτές; Τι πρέπει να κάνει ένα πρωτοβάθμιο Σωματείο κατά την αντίληψη του κυρίου Αρβανίτη, όταν τα απλήρωτα μέλη του περιέρχονται σε αδυναμία να αντεπεξέλθουν στις ποικίλες και ασφυκτικές οικονομικές υποχρεώσεις της καθημερινότητάς τους; Πρέπει να απεργεί ή να μην απεργεί, ανάλογα με τις εκάστοτε κοινοβουλευτικές συζητήσεις; Ή μήπως δεν πρέπει να απεργεί κανείς ποτέ σε ραδιοσταθμό που διευθύνει ο κύριος Αρβανίτης, διότι σε αντίθετη περίπτωση κινδυνεύει να χαρακτηριστεί εκβιαστής; Πού έχουμε ξανακούσει να ταυτίζεται η απεργία με τον εκβιασμό; Ποιοι οι πρώτοι διδάξαντες; Ποιοι οι δεύτεροι και οι τρίτοι;

Εξίσου ανεξήγητη για μας ήταν και η κατήφεια του κυρίου Αρβανίτη. Εβδομήντα εργαζόμενους έχει ο Ρ/Σ « ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ», τόνισε, οι εννέα τεχνικοί μόνο πληρώθηκαν. Τι ακριβώς είναι εκείνο που τον στενοχωρεί; Ότι πληρώθηκαν οι εννέα ή ότι παραμένουν απλήρωτοι οι υπόλοιποι; Αν είναι το δεύτερο, ως διευθυντής του ραδιοσταθμού δεν έχει παρά να δρομολογήσει και τις σχετικές λύσεις. Γιατί ασφαλώς δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι η αιτία της κατήφειάς του είναι το ότι δεν παρέμειναν όλοι οι εργαζόμενοι απλήρωτοι…

Τελευταίο υπαρξιακό ερώτημα: τι είναι ένα κλαδικό σωματείο; Και πιο αναλυτικά: όταν ένα κλαδικό σωματείο προκηρύσσει απεργία δεν την προκηρύσσει για τα μέλη του, δηλαδή για τους εργαζόμενους του συγκεκριμένου κλάδου τον οποίο εκπροσωπεί; Η ΕΤΕΡ προκήρυξε απεργία στον Ρ/Σ « ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ», εννέα μέλη της εργάζονται εκεί, άρα για αυτούς τους εννέα την προκήρυξε. Για ποιο λόγο την εγκαλεί ο κύριος Αρβανίτης; Μήπως ήθελε να απεργήσουν όλοι οι εργαζόμενοι του ραδιοσταθμού; Μήπως κανένας;

Και επειδή διακατέχεται από όψιμο ενδιαφέρον για το τι έκανε η ΕΤΕΡ σε άλλους σταθμούς, είμαστε σε θέση να τον διαβεβαιώσουμε ότι παντού κάνουμε ακριβώς ό,τι και ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ και αυτός είναι ένας από τους λόγους που τα μέλη συσπειρώνονται γύρω από το Σωματείο μας.

Όλα αυτά τα ομιχλώδη και ίσως κάπως παράδοξα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο κύριος Αρβανίτης κρύβεται επιμελώς, όταν τον καλούμε στον Δημόσιο Διάλογο του ΟΜΕΔ να δώσει συγκεκριμένες ημερομηνίες σχετικά με την αποπληρωμή των συναδέλφων τεχνικών, δίνουν την αίσθηση ότι το εν λόγω διευθυντικό στέλεχος επιχειρεί να προσδώσει σε μια απεργία απλήρωτων εργαζόμενων διαστάσεις και προεκτάσεις ευρύτερες και ολίγον …συνωμοτικές, εμφορούμενο από προσωπικές αντιπάθειες. Δηλαδή για να το πούμε πιο λαϊκά, καθότι, πολύ τιμητικά για μας, μας κατέταξε στην εργατική τάξη, από την οποία πάντως εξαίρεσε τον εαυτό του, «για ένα γινάτι». Κρίμα…